Wat maakt een auteur of regisseur tot auteur?


Een auteur is in mijn ogen de oorspronkelijke geestelijke eigenaar van een creatief werk. Dat wil zeggen dat de maker en of bedenker van dit idee er zijn eigen creatieve stempel op drukt.
Ik vind het belangrijk dat een auteur vernieuwend is. Herkenbaarheid wordt vaak gezien als een belangrijk punt binnen het auteurschap. Dat vind ik persoonlijk een beetje een opgeblazen stelling binnen het auteurschap, ik vind het namelijk niet perse noodzakelijk dat een auteur direct herkend wordt aan zijn stijl. Stel een auteur maakt vijf verschillende films in vijf totaal verschillende en vernieuwende stijlen. Grote kans dat het door de kijker niet als herkenbaar ervaren wordt. Toch vind ik die persoon dan een auteur. Natuurlijk is naast vernieuwendheid een eigen stijl van groot belang. Een auteur zoals Tim Burton vind ik al lang niet meer vernieuwend, hij komt steeds terug met dezelfde animerende stijl en dezelfde thematiek keert veelvuldig terug in zijn werk. Toch is Tim Burton naar mijn idee een auteur omdat hij een totaal eigen stijl heeft gecreëerd die voor iedereen herkenbaar is. Ik vind niet perse dat een auteur moet blijven groeien en vernieuwen. Kijk bijvoorbeeld naar John Ford. John Ford keert telkens terug met zelfde thematiek en visuele beeldtaal maar is toch uitgegroeid tot een unicum met zijn western thema.
De vraag of een auteur autonoom ingesteld moet zijn of commercieel vind ik heel moeilijk te beantwoorden. Persoonlijk vind ik het vaak een stuk interessanter als een film iets meer de autonome kant op wijst zoals ‘Crazy Pete’ van Jean Luc Godard. Daarnaast kan ik ook juist ontzettend genieten van een commerciële film zoals ‘Django unchained’ van Quentin Tarantino. En toch vind ik dat beide regisseurs de titel auteur mogen dragen. Waarom? Omdat ze beide werken vanuit een totaal andere overtuiging. De een werkt vanuit een commerciëler oogpunt dan de ander maar ik vind niet dat dit een van de twee meer of minder een auteur maakt. Het auteurschap is voor mij niet zo zeer vast te knopen aan welk genre zij zich wel of niet begeven. Maar of iemand een eigen visie en een vernieuwende kijk heeft op dingen.
Een auteur is voor mij iemand die zich onderscheid doormiddel van zijn eigen individuele stijl en een stempel weet te drukken op zijn werk.

-Auteurschap gerelateerd in mijn eigen vakgebied-

Horfe

Horfe is een graffiti artiest,illustrator en beeldend kunstenaar uit Parijs. Ik heb deze artiest uitgekozen omdat horfe over veel kenmerken beschikt die naar mijn mening bij een auteur horen.
Ik volg horfe al een aantal jaar. Hij heeft een zeer eigen en uitgesproken stijl, daarnaast is zijn werk ook heel vernieuwend en blijft hij telkens een stapje verder gaan. Zoals hij zelf verteld in het filmpje is vanuit zijn liefde voor graffiti een grotere passie ontstaan voor artistiekere vormen hierin. Vanaf dat moment heb ik heel bewust zijn ontwikkeling gevolgd via het internet. Ik vind dat hij zich vanaf dat moment heeft ontwikkeld tot een auteur. Hij is namelijk afgestapt van de typische graffiti op straat zoals de meesten die kennen en heeft langzaam een volledig eigen en met name herkenbare stijl ontwikkeld.
Naast het feit dat horfe onderscheidend en vernieuwend in zijn stijl vind ik het ook inspirerend dat hij een aparte kijk heeft op de werkelijkheid en hoe de zaken in elkaar steken in onze samenleving. Zo heb ik ook een van zijn aller eerste exposities bezocht genaamd 'Imaginarium'. Horfe zweeft vaak weg van de realiteit en creëert zijn eigen perfecte wereld. Ook hoor je in de audio van het filmpje dat hij nogal kritisch is en een sterk gevormde mening heeft over zichzelf en over anderen. Zoals 'These people are killing their own idendity, they don't care or think which they should do, to seperate themselves ass individuals'. Dit vind ik ook een belangrijk aspect binnen het auteurschap. Een auteur moet heel critisch kunnen zijn en streven naar perfectie.

Jan Tschichold & Michael Bay

Jan Tschichold(Leipzig, 2 april 1902 – Locarno, 11 augustus 1974) was een Duitse grafisch ontwerper en letterontwerper. Een veelgebruikt lettertype van zijn hand is de Sabon.Jan Tschichold was de zoon van een provinciale uithangbordenmaker en genoot een op-leiding als kalligraaf. Deze artistieke achtergrond maakte hem bijzonder onder de typografen van die tijd. Tschichold gebruikte in zijn werk juist geen handgemaakt papier en speciale lettertypen zoals toen gebruikelijk was, maar prefereerde standaard letters op commercieel, standaard formaten drukpapier.
In de jaren 1937-1938 ging hij naar Engeland op uitnodiging van de Pennrose Annual. In de jaren 1947-1949 verbleef Tschichold in Engeland waar hij de 500 paperbacks van Penguin Books opnieuw ging ontwerpen, samen met typograaf Ruari McLean. Hij paste hier een standaard set typografische regels toe, de zogenaamde Penguin Composition Rules. Hij gaf Penguin-boeken (met name de Pelican-serie) een eenduidig uiterlijk en gebruikte veel typografische praktijken die vandaag de dag als vanzelfsprekend gelden. Michael Bay en grafisch ontwerper Jan Tschichold vindt ik overeen komen in het feit dat ze beide kiezen voor het grote publiek en de commerciële kant. Tschichold deed dit in zijn ontwerpen door goedkope standaard lettertypes en formaten te gebruiken die veel toegankelijker, toepasbaarder en betaalbaarder waren voor het grote publiek. Michael Bay gebruikt ook telkens zelfde trucs door middel van zijn visuele stijl zoals zijn kleurenpalet en bepaalde camera optieken die toegankelijker zijn voor het grote publiek plus het budget van de film laag houden.

Quentin Tarantino & Joost Grootens


Joost Grootens en zelf geleerd grafisch ontwerper met een achtergrond in de architectuur. Hij runt een studio in Amsterdam. Studio Joost Grootens ontwerpen boeken op het gebied van architectuur, stedelijke ruimte en kunst, die gespecialiseerd is op atlas projecten, het ontwerpen van zowel de kaarten en de boeken zelf. Onder zijn cliënten zijn 010 Publishers, Lars Müller Publishers, Phaidon Press, Vanabbe Museum en Museum Boijmans Van Beuningen. Twee van zijn atlas ontwerpen won de gouden medaille in de 'Schönste Bücher aus aller Welt' (Beste Boek Ontwerp van over de hele wereld) concurrentie in Leipzig. In 2009 werd hij bekroond met de Nederland 'meest prestigieuze design award, de Rotterdam designprijs. In de afgelopen acht jaar geeft Grootens les aan de Design Academy Eindhoven. Hij geeft ook lezingen en leidde workshops bij verschillende instellingen in Europa en Azië.
Quentin Tarantino en Joost Grootens hebben ook enige gelijkenis naar mijn mening. Zo reproduceert Tarantino namelijk vaak shots uit oude films en brengt deze terug in een nieuw jasje waardoor de shot een aparte sfeer oplevert. Oud maar toch modern. Joost Grootens, een grafisch ontwerper en cartograaf doet dit ook. Hij verzamelt informatie en materiaal uit het verleden om dit te reproduceren tot een nieuw beeld.

Stanley Kubrick & Barbara Kruger

Stanley Kubrick en Barbara Kruger vind ik kwa sfeer enigszins overeen komen met elkaar. Beide hebben een soort kille sfeer die een soort afstandelijkheid oproept. Vaak met een pessimistische ondertoon proberen ze de toeschouwer te laten observeren en te interpreteren van een afstand en niet te laten verzinken in het beeld. Daarnaast kiest Kubrick vaak voor een hoofdpersoon in zijn werk die in de minderheid is en tegenover de mensheid staat. Dit is ook een terugkerend thema in Kruger haar werk zoals bijvoorbeeld de emancipatie thema’s. Beide kunstenaars gaan absoluut de waarheid niet uit de weg en bevatten vaak een duidelijk boodschap.

Docu over Stanley Kubrick

Docu over Stanley Kubrick

Stanley Kubrick is voor mij nou echt een auteur. Het hele plaatje van auteurschap is bij hem voor mij compleet. Ten eerste vind ik dat hij een auteur is omdat hij zeer vernieuwend is geweest. Daarnaast heeft hij zo'n ontzettend bijzondere beelden weten vastleggen vanuit optieken waaruit voorheen nog nooit gefilmd was. Stanley Kubrick is ook bekend geworden vanwege zijn perfectionisme. Dit blijkt wel in het deel van de documentaire waarin Malcolm McDowell vertelt dat de scène waar hij in zijn gezicht gespuugd word wel 20 keer opnieuw is gedaan. Ik vind het ook bijzonder om te zien hoe Stanley Kubrick zich heeft onttrokken aan hollywood en volledig op eigen houtje(omdat hij dit het liefst wilde) naar de top is gegaan.

Recensie Horfe

Een zwembad als museum

Recensie over Elianne Bordeaux

Elianne Bordeaux tweentwintig jaar oud is een jonge experimentele fotografe. Ze is recent begonnen aan de opleiding fotografie aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam. Daarnaast heeft ze al veel ervaring achter de lens.
Elianne bekijkt het leven vanuit een ander spectrum dan velen tegenwoordig doen. De jeugd zou zich niet meer bezig houden met geloof, Elianne bewijst het tegendeel. Haar foto’s stralen een zeldzame mix van bescheidenheid, genegenheid en toewijding uit net zoals zij zelf doet.
Vrij recent maakte ze een foto reportage van een begrafenis. Een emotionele gebeurtenis die over het algemeen zwaar genomen wordt. De foto’s gaven mij het eerder benoemde gevoel van genegenheid. Zo maakt ze bijzonder gebruik van natuurlijke factoren zoals de licht inval tijdens zonsondergang die de emotie van de toeschouwer versterken.


Elianne ziet haar foto’s als een middel om een boodschap over te brengen en de kijker aan het denken te zetten. Ze wil de mensen lokken met schoonheid om ze vervolgens een bepaald gevoel te laten krijgen. Ze wil mensen laten zien doormiddel van haar foto’s dat waar ze van genieten, niet te genieten valt. Waardoor ze als kijker een dader worden van hun eigen geweten

Dit kwartaal tijdens audiovisueel laat Elianne naar mijn idee een nieuwe kant van zichzelf zien. Voor een fotograaf is filmen natuurlijk iets totaal anders. Bij het maken van een foto leg je een beeld vast in slechts een enkele klik. Zonder beweging of geluid in het beeld. Bij film zijn de mogelijkheden veel uitgebreider maar je moet natuurlijk wel weten wat ermee te doen. Elianne weet op een fotografische wijze beelden vast te leggen met de film camera en maakt interessante combinaties met audio en beeld.

Recensie Narmina Mamadova

Mina Mamadova afkomstig uit het zuidelijke plaatsje Tubingen in Duitsland is 23 jaar oud en studeert Life style and design op de Willem de Kooning academie. Mina heeft een diverse culturele achterhgrond, haar ouders komen uit Azerbaijan zij zelf is opgegroeid in Duitsland en woont momenteel in Nederland. Haar culturele diversiteit heeft haar geleerd om op een bepaalde manier naar de wereld te kijken. Mina heeft een critische visie maar zal iemand nooit veroordelen of afkeuren.
Mina is heel conceptueel ingesteld, heeft een critische blik, een goed gevoel voor smaak en kan uitstekend de losse eindjes aan elkaar knopen. Ik denk dat hetgeen dat Mina zo bijzonder maakt is dat ze heel veel op gevoel doet en niet te berekenend is, dat zie je niet alleen terug in haar werk maar ook heel sterk in haar als persoon. Het gevoel staat boven haar ratio. Dit geeft een bepaalde energie en kracht in haar werk en dit zie ik ook terug in haar audiovisuele werk. Ook heeft mina lef en een duidelijke visie. Deze eigenschappen maken haar uitstekend geschikt voor Life style and design.

Zoals ik eerder al zei is Mina heel conceptueel ingesteld en heeft ze een heleboel interessante ideen in haar hoofd. Ik denk dat het belangrijk is voor haar dat ze deze ideen meer moet gaan uitvoeren, oftewel: meer zelf creeeren. Ik denk dat dit hele interessante resultaten kan leveren. Vaak kan het daadwerkelijk uitvoeren van je ideen een nauwkeurigere blik geven op jezelf en werk van anderen. Ik denk dat het belangrijk is dat Mina hier in de toekomst mee aan de slag gaat.
In het kwartaal audio visueel voel ik heel sterk de kracht van Mina’s irrationele kant. Ik hou van deze manier van werken, tevens inspireert ze mij ook. Haar visie over filmen en vastleggen vindt ik interessant.
In het film groepje waar ik in zit samen met Mina geeft het irrationele een extra dementie aan onze film. We zijn beide niet zo zeer van het story boarden en alles van te voren uit denken. Dit haalt naar ons idee alle spanning en intensiteit er af. Het is juist heel interessant om sommige opnames aan het toeval over te laten. Deze toevalligheid en spanning die het met zich mee brengt zal de toeschouwer ook merken en voelen aan het eindresultaat.

Mina.

Recensie over Vincent Blok

Vincent Blok is 22 en studeerd de opleiding illustratie op de Willem de Kooning academie. Vincent is een breed geinteresseerde illustrator en laat zich door alles om zich heen inspireren. Een aantal iconen keren meermaals terug in zijn werk, zoals zijn kippen. Vaak zijn het een soort surrealistische kippen met een menselijk lichaam of pose. Daarnaast is Vincent experimenteel in het gebruik van verschillende materialen. Door middel van mixed media is hij op zoek naar nieuwe technieken die zijn illustraties een bepaalde sfeer en kracht geven. Je ziet in zijn werk heel sterk het experimentele en vruchtbare van een jonge kunstenaar. Ik denk dat Vince veel doorgroei mogelijkheden heeft. Vince’s illustraties zijn vaak humoristisch met een onderliggende boodschap aan de toeschouwer. Vince is een echt illustrator in hart en nieren, bij het minste of geringste pakt hij zijn pen en papier erbij en begint te tekenen, wat hij waarneemt of wat hem bezighoudt. Ik denk dat dit ook een sterk punt is in vince zijn werk, het snelle, vlotte en expressieve stijltje is kenmerkend voor hem. Ik denk dat het voor Vince heel interessant zou zijn om uit zijn vertrouwde 2D zone te stappen en eens in 3D te werken dit zal zijn illustraties uiteindelijk ook naar een hoger niveau brengen.
Tijdens het kwartaal audio visueel mis ik Vince’s onbezonnen en vlotte manier van werken een beetje. Ik zie dit jammer genoeg niet heel erg terug in zijn video’s. Wel zie ik in zijn storyboard tekeningen een heleboel interressants gebeuren wat ik hoop terug te zien in de eindvideo. Ik denk dat Vince veel interessants kan doen in de audiovisuele wereld. Ik denk alleen dat hij er wat meer zijn draai in moet vinden en dat een enkel kwartaal daar misschien een beetje kortdag voor is.

Reflectie

Ik heb dit kwartaal veel aan de research opdrachten gehad. Ik vindt het belangrijk om naast praktijk gericht te werken ook schriftelijk onderzoek te doen en jezelf te blijven voeden met nieuwe kennis. Hieruit ontstaan nieuwe ideeën en het creëert ook meer diepgang in jou als ontwerper/artiest. De manier waarop de opdrachten werden gegeven vond ik fijn. Afgelopen kwartaal bij grafisch kregen we namelijk soort gelijke opdrachten op een nogal geforceerde manier. Op gebiedende wijs zou je kunnen zeggen werd er al voor ons bepaald naar wie je onderzoek moest doen. Ik vond het daarom prettig dat we daarin vrij gelaten werden dit kwartaal, dat motiveert namelijk alleen maar om onderzoek te doen naar hetgeen dat jij interessant vindt en waar jij meer over te weten wil komen. Daarnaast is er ook genoeg aanbod geweest aan nieuwe stof.
Hoe ik mijn research gekoppeld zou kunnen zien aan mijn eigen werk is denk ik niet heel duidelijk aan te wijzen. Ik kan enigszins verband leggen tussen mijn onderzoek naar art house film makers en mijn eigen werk. Ik houd namelijk totaal niet van de commerciële film industrie. De filmpjes die ik gemaakt heb zijn ook totaal niet geschikt voor commerciële doeleinden en gaan eerder in de artistiek richting naar mijn idee. Verder denk ik dat de beeldtaal in mijn werk vrij helder is. Dit kan ik weerleggen naar de duidelijke vormkracht in mijn tekeningen en ander werk.