The Liberator, Rene Magritte.

the acrobats,
Rene Magritte.

Barbara Kruger,
Batleground.

Corneille,
Memorable day.

Rene Magritte der schlüssel der träume

De afbeelding hier links naast vond ik heel interessant. Ten eerste sprak de illustratieve werkwijze me heel erg aan.En ten tweede brengt Magritte het gebruik van taal terug in kunst. Hij past dit toe op een surrealistische manier die centraal staat in zijn werk. Het lijkt bijna alsof het een memory(bordspel) stuk is. De intensie van Magritte is om de interpretatie van een object aan te kaarten. Zo noemt hij de hamer het desert, en een leeg glas word betiteld met 'de storm'. Ik vind dit een bijzondere benadering van de verschillende objecten die hij afbeeld.

Bron: In other words, bladzijde 91

Met beelden en woorden benadert Barbara Kruger de representatie van macht, identiteit en seksualiteit in de massamedia. Zelf zei ze erover: ‘Ik werk met beelden en woorden omdat die het vermogen bezitten te bepalen wie we zijn, wat we willen zijn en wat we worden.’ Krugers oeuvre is breed – van fotoprints op papier en vinyl tot video, grote installaties, werk in opdracht, drukwerk en artikelen voor de verkoop. Met haar directe taalgebruik en woorden als ’jij’, ‘ik’, ‘wij’ en ‘ze’ spreekt zij de sociale omgeving van de bezoeker aan. Voor deze installatie – speciaal ontworpen voor de Erezaal, de grootste tentoonstellingsruimte in het Stedelijk – bedekt Kruger de vloer en wanden met gedrukte teksten die ons luid en duidelijk toespreken. Haar provocerende en emotioneel beladen opmerkingen, over de manier waarop mensen elkaar beschouwen en hoe ze met elkaar omgaan, verstoren het traditionele museumdecorum. Kruger brengt de wereld in haar werk en haar werk in de wereld. Ze stelt stereotiepen en clichés aan de kaak en verplettert ze met vernietigende kritiek, een groot inlevingsvermogen en scherpe humor.

Bron: In other Words(mediatheek))
bladzijde 46

n 1950 verhuisde hij van Amsterdam naar Parijs. Daarna reisde hij meermalen naar andere delen van de wereld: Noord-Afrika, Noord-Amerika, de Antillen en Zuid-Amerika. Deze reizen bepalen in hoge mate de aard van zijn werk. Vanaf 1960 viel hij terug op figuratieve kunst, waarbij vrouwen, vogels, bloemen en vaak personages tot zijn artistiek vocabularium behoren.
Corneille bleek medio 2005 nog even werklustig als vroeger, ook al werd er bericht dat hij "depressief" zou zijn.
Zelf beweert hij dat schilderen geen hobby of werk is, maar eerder een roeping. De laatste jaren had Corneille zijn atelier in Parijs. Bezoekers werden vrijwel niet gedoogd door de kunstenaar.
In 2006 is een recordbedrag betaald van € 215.000 voor een schilderij van Corneille.
Hij maakte de laatste jaren een moeilijke tijd door; hij verbleef kennelijk in een inrichting en werd (volgens een door zijn echtgenote echter tegengesproken bericht) onder curatele gesteld door zijn vrouw en zoon, omdat hij het geld verkwanseld zou hebben, veroorzaakt door een bipolaire stoornis. Corneille's vrienden en galeriehouders beweren echter dat zijn gezin hem heeft laten opsluiten omdat ze geld wilden. In juni 2007 leek hij er weer bovenop te zijn; hij was persoonlijk aanwezig bij de opening van een tentoonstelling in het CoBrA-museum in Amstelveen.
In 2008 werd een kwestie omtrent de auteursrechten op zijn werk onderwerp van een civiel geschil voor de rechtbank te Amsterdam. Daarin ging het met name om de vraag of Corneille leed aan een geestesziekte op het moment dat hij rechten op zijn werk overdroeg en of deze overdracht daardoor vernietigbaar is, en in hoeverre eventueel door zijn wederpartij een beroep op het vertrouwensbeginsel mogelijk is, doordat een achteraf gesteld wilsgebrek dan niet was opgemerkt. In dit geschil is op 10 september 2008 een eerste vonnis gewezen.
Corneille leefde teruggetrokken in het Maison du Cedres in het Franse departement Val-d'Oise. Hij overleed op 5 september 2010. Corneille werd begraven op de begraafplaats in Auvers-sur-Oise, waar in 1890 ook Vincent van Gogh werd begraven

Rene Magritte nauw verbonden met surrealisme, Dali&Jean Arp