-exploratie in de stad-

Ossip Zadkine

Het beeld genaamd 'de verwoeste stad' van kunstenaar Ossip Zadkine is geinspireerd op de stad Rotterdam die na de oorlog volledig in puin lag. Het is, in zijn eigen woorden: "Een kreet van afschuw tegen de onmenselijke wreedheid van deze beulsdaad."

Het beeld stelt een figuur voor, met hoofd en armen ten hemel geheven. Zadkine laat de armen, benen en handen in verschillende richtingen wijzen waardoor het beeld een grote levendigheid uitstraalt. De figuur staat tegen een boomstronk aan geleund. De zes meter hoge kolos heeft zo een extra steuntje om het fysieke evenwicht te kunnen bewaren.

Opvallend aan de figuur is het gat in het midden van de romp. Rotterdam herkent hierin haar op 14 mei 1940 vernietigde stadshart

Auguste Rodin

L’Homme Qui Marche van Auguste Rodin heeft een lange ontstaansgeschiedenis. Het beeld is niet in één keer gemodelleerd, maar blijkt een samenvoeging van verschillende studies en onderdelen van beelden. Rond 1877 begon Rodin aan een reeks voorstudies, die in 1880 resulteerden in een sculptuur van de bijbelse figuur Johannes de Doper. Model stonden twee Italiaanse mannen: Pignatelli voor het lichaam, Danielli voor het hoofd. De stand voor de lopende figuur is afkomstig van Pignatelli, die bij het poseren zijn beide hielen op de grond hield.

Iets later, rond 1888, maakte Rodin een studie van een torso naar een motief dat hij in tekeningen en modellen van Michelangelo was tegengekomen. De torso is grof gemodelleerd en heeft een onregelmatig, getekend oppervlak, alsof er opzettelijk oneffenheden in zijn aangebracht. Door de afwisseling van lichte vlakken en donkere schaduwen zorgt de lichtval voor beweeglijkheid in het beeld.

Tussen 1898 en 1900 bracht Rodin in veel van zijn beelden veranderingen aan. Zo besloot hij om een studie van de benen van Johannes de Doper samen te voegen met de inmiddels beschadigd geraakte kleien versie van de torso uit 1888. Zo ontstond de basis voor L’Homme Qui Marche. In 1907 werd een grotere gipsen versie vervaardigd, die in 1911 in brons werd afgegoten. Het Musée Rodin te Parijs, dat de nalatenschap van Rodin beheert, heeft twaalf afgietsels geautoriseerd.

Giuseppe Penone

De Italiaanse kunstenaar Giuseppe Penone heeft voor de culturele as van Rotterdam een kunstobject vervaardigd dat geïnspireerd is op de natuur. Het beeld Elevazione is geplaatst langs de Westersingel ter hoogte van de Eendrachtsweg. Het bestaat uit een bronzen boomstam die omringd wordt door vijf levende bomen. De omringende bomen leven in symbiose met het bronzen afgietsel.

Het idee voor de sculptuur ontstond toen Penone in de bossen bij Turijn een omgevallen boom aantrof. Opvallend aan deze boom waren de bijzonder lange wortels, die boven de grond uitgroeiden en daardoor de boom niet meer hadden kunnen verankeren. Door de boom – een negen meter hoge stam met een wortelbereik van bijna zes meter – in brons af te gieten, werd deze bijzondere vorm geconserveerd.

In Rotterdam heeft Penone deze bronzen kopie van de natuur op locatie samengevoegd met vijf levende bomen: een bestaande beuk en vier nieuwe elzen. De bronzen boom is gefixeerd op een hoogte van ruim een meter, zwevend boven de grond. De bronzen wortels steken met hun uiteinden in de vijf omringende, levende bomen. Omdat de levende bomen blijven doorgroeien, zal het brons een spoor trekken in hun bast. In het ontwerp maakt Penone gebruik van de factor tijd: na jaren zal de verstreken tijd in de boomstammen afleesbaar zijn.

Franz West


Ter uitbreiding van de International Beelden Collectie van de gemeente Rotterdam installeerde de Weense kunstenaar Franz West in 2001 aan de Westersingel het kunstwerk Qwertz. De vijf monochrome gekleurde, langwerpige rollen plaatstaal waaruit het werk bestaat, lijken nog het meest op uitvergrotingen van met de hand gerolde stukken klei.
De titel die West aan dit werk gaf, heeft geen betekenis. Qwertz is een lettercombinatie, afgeleid van de eerste zes letters linksboven op een Duits toetsenbord. Belangrijk voor West is dat dit verzonnen woord associaties oproept met bestaande woorden en dat beschouwers zo hun eigen betekenissen aan het object zullen geven.

De vijf elementen waaruit Qwertz bestaat, zijn vervaardigd uit een kern omwikkeld met 'lappen' aluminium, die in een onregelmatig patroon aan elkaar zijn gelast. De kunstenaar wil uitdrukkelijk geen beeld maken waarbij men alleen naar kan kijken en eventueel over kan contempleren. De werken bestaan uit fragmenten, die als kunstwerk gecompleteerd worden door het gebruik door de mens. West wil dat het publiek met zijn objecten in dialoog gaat. Om dit te vergemakkelijken krijgen zijn kunstwerken geen sokkels.

Ken Lum

Op de hoek van de Boomgaardstraat en de Witte de Withstraat is het lachende gezicht van Melly Shum een vertrouwd onderdeel van het straatbeeld. Sinds 1990 hangt deze billboard van Ken Lum aan de zijgevel van Witte de With. Het is een ongekend lange ‘exposure’ voor een reclamebord.

Hoewel Ken Lum gebruik maakt van de codes van de reclamewereld is onmiddellijk duidelijk dat het hier niet om een gewoon reclamebord gaat. Het bord probeert immers niets aan de man te brengen. We zien een foto van een vriendelijk glimlachende Aziatische vrouw die in een kantooromgeving achter een bureau zit. Daarnaast de tekst ‘Melly Shum hates her job’, die de andere helft van het billboard beslaat. Meer is er niet. Normaliter zou een reclamebord nog een product of dienst aanprijzen die Melly Shum meer plezier in haar werk zou brengen, of een leukere baan. Hier moeten we het doen met de mededeling dat zij een hekel heeft aan haar baan. Maar is dat wel zo? De vrouw kijkt vriendelijk in de camera, terwijl naast haar het woord haat in rode letters van het bord af spat. Foto en tekst vertellen niet hetzelfde verhaal. Welke van de twee is waar?

Ken Lum maakt geen reclame, maar zijn billboard bevat wel degelijk een ‘boodschap’. Hij maakt de codes van de reclame inzichtelijk. Door de stereotiepe vormgeving van de reclame in te zetten laat hij zien hoe ingesleten onze kijkgewoonten zijn. Automatisch maken we een verbinding tussen woord en beeld en voelen ons aangesproken door de directe taal van het bord. Maar is deze dame wel Melly Shum? Is Melly Shum een bestaand persoon? Omdat er geen telefoonnummer, website, prijs of product op het bord is vermeld, blijft alleen de tegenstrijdigheid tussen beeld en tekst over. In tegenstelling tot reclame geeft dit kunstwerk geen antwoorden, maar roept slechts vragen op.

De combinatie van taal en beeld speelt in veel van Ken Lums werk een grote rol. In de taalschilderijen die hij in de tweede helft van de jaren tachtig maakte is vooral het letterbeeld belangrijk. Spandoeken, reclamebanieren, uithangborden, overal ter wereld kom je ‘taalschilderijen’ tegen. Een tekst die niet alleen te lezen is, maar die door de vormgeving ook een beeld vormt. In een vreemd land is het alleen dat: een woordbeeld dat je niet kunt ontcijferen. Lum baseerde zijn taalschilderijen op deze gedachte, hij gebruikte de vormen en lettertypen van de reclame en maakte er onleesbare werken van, in een niet bestaande taal. Vorm en kleur zijn bepalend voor het gevoel dat de tekst oproept.

Halverwege de jaren tachtig werd Lum bekend met werk waarin hij portretten combineerde met abstracte logo’s en tekst. Naast elkaar geplaatst hadden de neplogo’s een bijzondere uitwerking op de portretfoto’s. De mensen op de foto waren niet langer individuen maar representanten van een merk. Bijvoorbeeld het werk met de familie Ollner: een cliché familiefoto met daarnaast in een roodwitte, cursieve letter: Ollner. De vormgeving van het totaal en van de letter maakt van het gezin een merk dat huiselijkheid en gezelligheid uitstraalt. Omdat er geen adresgegevens, prijzen en andere informatie bij staat is heel goed zichtbaar hoe tekst en beeld op elkaar inwerken. Het werk stelt vragen over identiteit. In hoeverre bepalen merken de identiteit van de moderne mens? En hoe speelt de reclame daar op in? Die vragen zijn na twintig jaar nog steeds actueel.

Opdrachten in de les

Paul McCarthey

Santa Claus veroorzaakte de grootste plaatselijke kunstrel van de laatste decennia. En het beeld ziet er zo vriendelijk en goedmoedig uit. Wat is het probleem? Deze kerstman heeft geen kerstboompje in zijn hand, maar een butt plug, een artikel in het kader van de seksuele pret. Toen politiek en publiek dat wisten, begon een lange discussie die tot ver over de grenzen reikte. Smakeloos en aanstootgevend, vindt de een. Dat Dat is een hypocriet standpunt in onze van commerciële seks doortrokken tijd, zegt de ander. Is dit elitaire smaakterreur, of moet kunst juist het debat stimuleren?

En mag dat op straat, of moet dat in de beslotenheid van een museum gebeuren? Natuurlijk waren naar Nederlands gebruik de financiën een argument in het debat. Het beeld kostte 180.000 euro, wat voor een groot werk van McCarthy een koopje is. De Amerikaanse kunstenaar geldt als een topper in de kunstwereld. Het zachte prijsje is te danken aan de scherpe onderhandelingen van (toenmalig) commissievoorzitter Joop van Caldenborgh.
Intussen werd het beeld als een hete aardappel over mogelijke locaties door de stad geschoven. Uiteindelijk bood Museum Boijmans Van Beuningen het beeld asiel, zoals dat al met eerdere beelden was gebeurd.
Hopelijk krijgt het ooit een plaats in een drukke winkelstraat. McCarthy's Santa Claus is de bronzen koning van de instant-bevrediging, symbool van consumptiegenot. Door zijn vormgeving combineert hij 'hoge' met 'lage' cultuur Zal Rotterdam "Kabouter Buttplug" ooit in het hart sluiten, zoals dat vaker gebeurde met controversiële beelden? Als verontwaardigde bewoners het voor het zeggen hebben, zou het beeld van Zadkine er ook niet hebben gestaan.

Marcel Duchamp

Marcel Duchamp (Blainville-Crevon, 28 juli 1887 - Neuilly-sur-Seine, 2 oktober 1968) was een Frans kunstenaar. Duchamp was de eerste die een alledaags voorwerp presenteerde als een kunstwerk. Zijn werken behoren tot het Dadaïsme, Surrealisme en Conceptuele kunst. 1913 keerde hij de schilderkunst de rug toe en wekte hij sensatie met zijn Fietswiel (Roue de bicyclette), waarmee hij een belangrijke aanzet gaf tot het Dadaïsme. In 1915 vertrok hij naar New York.
Te vermelden, en zeker relevant voor het begrip van zijn humoristische manier van kunst maken, is ook dat hij aan het begin van zijn carrière regelmatig cartoons tekende voor tijdschriften. Duchamp heeft zichzelf in zijn hele leven niet van zijn kunst onderhouden, alhoewel hij zijn Grote Glas wel schonk aan de mensen die hem na zijn eerste aankomst in de VS onderdak verleenden.
Duchamp was de eerste die een alledaags voorwerp presenteerde als een kunstwerk (een readymade). Dit was een mijlpaal voor de hedendaagse beeldende kunst en Duchamp riep hiermee kunst-filosofische vragen op over de aard en functie van kunst.

conceptueel kunstenaar verbonden met: Magritte(surrealisme)

Duchamp als zijn vrouwelijke alter ego Rrose Sélavy, gefotografeerd door Man Ray in 1921

Joseph Kosuth

Joseph Kosuth (Toledo (Ohio), 31 januari 1945) is een Amerikaanse kunstenaar en fotograaf, die behoort tot de belangrijkste vertegenwoordigers van de conceptuele kunst uit de jaren zestig en zeventig.
Kosuth studeerde tussen 1955 en 1962 aan de Toledo School of Design. Daarna ging hij tussen 1963/64 naar het Art Institute in Cleveland. Tussen 1965 en 1967 zat hij op School of Visual Arts in New York. Hij woonde en werkte gedurende de negentiger jaren van de vorige eeuw meerdere jaren in een reusachtig 18de-eeuws stadspaleis in de Maagdestraat te Gent, vlak bij het Hoger St Lucas Instituut, samen met zijn echtgenote, de eveneens Amerikaanse historica Cornelia Lauf.

In 1965 presenteert hij zijn eerste conceptuele werk, One and three chairs. Dit werk bestaat uit een houten stoel, een foto van een stoel en de ‘stoel uit het woordenboek'. Kosuth stelt zichzelf de volgende vragen: Is een stoel een stoel? Is een foto van een stoel ook een stoel? Is de definitie van een stoel een stoel? Is de definitie van een stoel méér stoel dan een echte stoel of een foto ervan? Waarom zou de definitie van een stoel minder stoel zijn dan de stoel zelf? Enzovoorts.
Kosuths overwegingen hebben iets didactisch en lijken op de ideeënleer van Plato. Plato laat echter de verdienste van de timmerman in het midden en vindt de schilder slechts een nabootser van het echte. Kosuth laat daarentegen naast de abstracte stoel ook ruimte voor de stoel van de meubelmaker en de afbeelder. In Kosuths latere werk richt hij zich alleen nog op tekst.

Verbonden met Barbara Kruger & Joost Grootens

Jan Tschichold

Jan Tschichold(Leipzig, 2 april 1902 – Locarno, 11 augustus 1974) was een Duitse grafisch ontwerper en letterontwerper. Een veelgebruikt lettertype van zijn hand is de Sabon.
Jan Tschichold was de zoon van een provinciale uithangbordenmaker en genoot een op-leiding als kalligraaf. Deze artistieke achtergrond maakte hem bijzonder onder de typografen van die tijd.
Tschichold gebruikte in zijn werk juist geen handgemaakt papier en speciale lettertypen zoals toen gebruikelijk was, maar prefereerde standaard letters op commercieel, standaard formaten drukpapier.
In de jaren 1937-1938 ging hij naar Engeland op uitnodiging van de Pennrose Annual. In de jaren 1947-1949 verbleef Tschichold in Engeland waar hij de 500 paperbacks van Penguin Books opnieuw ging ontwerpen, samen met typograaf Ruari McLean. Hij paste hier een standaard set typografische regels toe, de zogenaamde Penguin Composition Rules. Hij gaf Penguin-boeken (met name de Pelican-serie) een eenduidig uiterlijk en gebruikte veel typografische praktijken die vandaag de dag als vanzelfsprekend gelden.

Joost Grootens

Joost Grootens en zelf geleerd grafisch ontwerper met een achtergrond in de architectuur. Hij runt een studio in Amsterdam. Studio Joost Grootens ontwerpen boeken op het gebied van architectuur, stedelijke ruimte en kunst, die gespecialiseerd is op atlas projecten, het ontwerpen van zowel de kaarten en de boeken zelf. Onder zijn cliënten zijn 010 Publishers, Lars Müller Publishers, Phaidon Press, Vanabbe Museum en Museum Boijmans Van Beuningen. Twee van zijn atlas ontwerpen won de gouden medaille in de 'Schönste Bücher aus aller Welt' (Beste Boek Ontwerp van over de hele wereld) concurrentie in Leipzig. In 2009 werd hij bekroond met de Nederland 'meest prestigieuze design award, de Rotterdam designprijs. In de afgelopen acht jaar geeft Grootens les aan de Design Academy Eindhoven. Hij geeft ook lezingen en leidde workshops bij verschillende instellingen in Europa en Azië.

 Verbonden met Jan Tschichold & Joseph Kosuth

Collectieboek Boijmans van Beuningen

Museum Boijmans van Beuningen heeft in samenwerking met Joost Grootens het nieuwe collectie boek ontwikkeld. In deze hernieuwde uitgave is de uitgebreide collectie van het museum op themathische wijze gepresenteerd.

Han Hoogerbrugge

Han Hoogerbrugge is een Nederlandse digitale kunstenaar.
Hoogerbrugge is geboren in Rotterdam, waar hij is nog steeds is gebaseerd, en begon als een schilder en cartoonist totdat hij het internet vond in 1996. Hij is de maker van de zeer populaire Modern Living Neurotica series alsook zijn huidige interactieve serie Hotel, gemaakt voor het online SubmarineChannel.
Han heeft ook prenten en tekeningen die in galeries, zoals het Centraal Museum Utrecht in Nederland als onderdeel van hun collectie en Museo Tamayo in Mexico City en in het Design Museum in Londen zijn verschenen. Een boek van zijn werk werd gepubliceerd in september 2008.

Franz Ackermann
Centrale thema's in zijn werk zijn reizen, toerisme, globalisme en urbanisme. Mental Maps ontstonden tijdens zijn verblijf in Hongkong, dit waren geen letterlijke afbeeldingen, maar waarnemingen van stedelijke culturen. In Berlijn ontwikkelde hij schilderijen waarin tekenachtige cartografieën immomentale doelen werden omgezet. Vanaf +/- 1997 presenteert hij zijn werk vooral in de vorm van environment, waar verschillende media deel van uitmaken en die de toeschouwer volledig omgeven. Abstract, acryl, Metropolis M interview.
Franz Ackermann

Verbonden met Joost Grootens(Stedelijke cultuur/abstractie)

Kunst stromen

Pop Art

Eind jaren '50. Het gemeenschappelijke uitgaanspunt was de interesse voor de hedendaagse populaire cultuur (voornamelijk VS). Massaproducten uit het dagelijks leven waren veel voorkomende onderwerpen (reclame, strips, films, massamedia, idolen). Meestal oogde de kunstwerken jeugdig/speels. De kunstwerken waren gericht op groot publiek. Popkunstenaars streefde niet naar een universele stijl of eeuwigheidswaarde, sommige wilden werken maken die betaalbaar waren voor de massa. Engelse voorbeelden: Richard Hamilton (1922), Eduardo Palozzi (1924), Joe Tilson (1928). Ronald Kitaj (1932), Allen Jones (1937), Peter Phillips (1939), Patrick Caulfield (1936), David Hockney (1937).
Amerikaanse voorbeelden: Roy Lichtenstein (1923-1997), George Segal (1924), Robert Indiana (1928), Cleas Oldenburg (1929), Andy Warhol (1930-1987), Tom Wesselman (1931).

nauw verwant met street art




Dadaisme

1916-1923 WO I: wereld zag er niet zo prettig uit en kunstenaars hadden genoeg van de kunst van dat moment. Afschaffen en iets nieuws beginnen. Geen schilderij, maar materialen, takken, kaartjes, gevonden voorwerpen en rotzooi. 'Dada' had geen betekenis. Baby's eerste woordje. Dada-werken zien er totaal anders uit dan de vroegere kunst. Voorbeelden: collages, fotomontages, readymade. Kurt Schwitters, Man Ray, Raoul Hausmann, Marcel Duchamp. Dadaïsten waren niet alleen beeldend kunstenaars, maar ook schrijvers. Door WO I kregen zij een hekel aan de tradities van de maatschappij. De rug op met het materialisme. Willekeurige compositie.

verbonden met Surrealisme en collage kunst







Barok

Architectuur en beeldende kunst, dominerende stijl in deze periode. Ontstaan in de laatste jaren van de 16e eeuw in Rome. Typerend: hang naar theatrale, gebruik van weelderige plooivallen en dynamiek die is bewerkstelligd door de beeldende middelen. Streven naar een totaalkunstwerk. Beeldende kunst en architectuur tot één geheel. Daarbij veel aandacht voor decoraties (overbodig) en gingen in elkaar over. Bernini, Borromini, Caravaggio, Carracci, Johan Bernhard Fisher von Erlach, Franse Hals, Von Hildebrandt, Rembrandt, Rubens, Van Dyck, Tiepolo.


Nauw verwant met classicisme en stijlen uit de oudheid.






Kubisme
Kubisme is een stroming binnen de moderne kunst van het begin van de 20e eeuw. Het is een van de vier grote schilderstijlen (naast het dadaïsme, het expressionisme en de abstracte kunst), die de Europese schilderkunst van de 20e eeuw een nieuw belang gaven. Het kubisme vierde zijn hoogtijdagen als avant-gardekunststroming in de periode van 1906 tot ca. 1920.
Kenmerken van het kubisme zijn: afgevlakt volume, verwarrend perspectief, collage, meerdere standpunten, stilleven, analytisch, synthetisch.
In het kubisme wordt gebruikgemaakt van verschuivende standpunten. Een tafel kan vanuit verschillende hoeken worden bekeken.

Nauw verbonden met surrealisme.





Futurisme
Het futurisme (Italiaans futuro, "toekomst") is een van oorsprong Italiaanse beweging en kunststroming van 1909 tot 1914, ontstaan uit het kubisme. Hoewel de futuristen het kubisme afwezen, was er een moeilijk te negeren correlatie tussen beide bewegingen.
Enkele kenmerken van het futurisme zijn snelheid, energie, agressie, krachtige lijnen, vooruitgang en nieuwe technologie.

Verbonden met Kubisme en constructivisme.

Research

Jean-Michel Basquiat (December 22, 1960 – August 12, 1988) was an American artist. He began as a graffiti artist in the Lower East Side of Manhattan, New York City in the late 1970s. In the 1980s he exhibited internationally in galleries and museums his Neo-expressionist and Primitivist paintings. Basquiat died of a heroin overdose at the age of 27 in 1988. In 1992 the Whitney Museum of American Art held a retrospective of Basquiat's art.
Basquiat's art focused on "suggestive dichotomies," such as wealth versus poverty, integration versus segregation, and inner versus outer experience. Basquiat appropriated poetry, drawing and painting, and married text and image, abstraction and figuration, and historical information mixed with contemporary critique.
Basquiat used social commentary in his paintings as a "springboard to deeper truths about the individual", as well as attacks on power structures and systems of racism, while his poetics were acutely political and direct in their criticism of colonialism and support for class struggle.

Staat voor mij dichtbij neo-expressionisme en pop-art. Belangrijk van zijn werk is de tekst en beeld gecombineerd tot een werk.


Sol Lewitt

Er komt naar voren dat LeWitt een bindend en sociaal karakter had en intellectueel. Hij onderkende het belang van analyse en reflectie. LeWitt kwam in de 20e eeuw op voor een nieuwe vrijheid in de beeldende kunst.
Het ging LeWitt niet alleen om de waarde van een concept dat aan een kunstwerk werd gekoppeld. Met het boek 'Sentences' heeft hij een aantal belangrijke punten van de beeldende kunst doormiddel van taal weten te verhelderen, zo ook het verschil tussen concept en idee, perceptie, de tweeledigheid van taal. Met Sentences heeft hij een kader geboden voor de oneindige discussies over de betekenis en positie van conceptuele kunst.
Het boek bestaat uit verschillende regels die LeWitt vastlegt aan de conceptuele kunst, uit dit boek kunnen kunstenaars dus duidelijkheid halen.

conceptuele kunst, Nauw verbonden met Marcel Duchamp

Hieronder zijn afbeeldingen te zien van de mappen van Rotterdam en Venetie.

Vedute Venetië
Hieronder zijn afbeeldingen te zien van twee verschillende vedutes geïnspireerd op de stad Venetië. Ik heb geprobeerd het sprook achtige en authentieke sfeertje te laten in deze vedute.

Titel Mondriaan [ Boek ]
Auteur J.J.P. Oud
L.J.F. Wijsenbeek
Uitgave Zeist [etc.] : Haan [etc.], 1962
Overige gegevens 99 p. ; ill. ;19 cm

Annotatie Met lit. opg.
Trefwoord(en) Mondriaan, Piet ( 1872-1944 )
Nederlandse schilderkunst
SISO 736.8
locale code LERO-BKV

VINDPLAATS WIJNHAVEN : 736.8 MOND 1 of meer exemplaren aanwezig Meer info
WIJNHAVEN : Kunstkelder KUNST.ALFABET MONDRIAAN

Mediatheek opdracht

Titel Krijn de Koning : Sikkensprijs 2007 [ Boek ]
Auteur Bas Heijne
Sven Lütticken
Uitgave Rotterdam : Veenman, 2007
Overige gegevens 301 p. ; ill. ;22 cm

Annotatie Publicatie n.a.v. de toekenning van de Sikkensprijs 2007
ISBN/ISSN/ISMN 9789086901463
Trefwoord(en) Koning, Krijn de ( 1963-.... )
binnenruimte
buitenruimte
Nederlandse beeldhouwkunst
kunstinstallaties
SISO 726.9
locale code WDK

Titel Jan Sluijters, 1881-1957 [ Boek ]
Auteur Noortje Bakker
Maureen Trappeniers
Uitgave 's Hertogenbosch : Noordbrabants Museum, 1981
Overige gegevens 132 p. ; ill. ;30 cm

Annotatie Publicatie bij de tentoonstelling in 's Hertogenbosch en Haarlem
Trefwoord(en) Sluijters, Jan ( 1881-1957 )
Nederlandse schilderkunst
SISO 736.8

VINDPLAATS WIJNHAVEN : Kunstkelder KUNST.ALFABET SLUIJTERS

Marcel Duchamp (Blainville-Crevon, 28 juli 1887 - Neuilly-sur-Seine, 2 oktober 1968) was een Frans kunstenaar. Duchamp was de eerste die een alledaags voorwerp presenteerde als een kunstwerk. Zijn werken behoren tot het Dadaïsme, Surrealisme en Conceptuele kunst.


Titel Chance : a perspective on Dada [ Boek ]
Auteur Harriett Ann Watts
Uitgave Ann Arbor, Mich. : UMI Research Press, 1980
Overige gegevens 179 p. ; ill.

Annotatie Met bibliogr., index.
ISBN/ISSN/ISMN 0835710637
Trefwoord(en) dadaïsme ( kunststroming )
kubisme ( kunststroming )
futurisme ( kunststroming )
Duchamp, Marcel ( 1887-1968 )
Arp, Jean ( 1886-1966 )
Ernst, Max ( 1891-1976 )
SISO 705.8

VINDPLAATS WIJNHAVEN : Kunstkelder 705.8 WATT